اثر خستگی عملکردی دوچرخه سوای بر میزان انحرافات cop و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب اندام تحتانی در حین دویدن سه گانه کاران مبتدی

هدف این مطالعه، تعیین تأثیر خستگی عملکردی دوچرخه سواری (17rpe>) بر پارامترهای الکترومایوگرافی و انحرافات مرکز فشار پا در حین دویدن سه گانه کاران مبتدی بود. به این منظور، 12 نفر مرد سه گانه کار مبتدی (سن: 14/2±76/23 سال، وزن: 54/2±45/78 کیلوگرم، قد: 32/2±82/179 سانتی متر و سابقه ورزشی: حداکثر 2 سال و حداقل 1 سال) انتخاب شدند. برای ایجاد خستگی عملکردی دوچرخه سواری از یک پروتکل دوازده مرحله ای استفاده شد. فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، نیم وتری، دوقلوی داخلی و درشت نی قدامی و انحرافات مرکز فشار پا در فاز استانس دویدن قبل و بعد از اجرای پروتکل خستگی ثبت شد. روش آماری t همبسته و ویلکاکسون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان از کاهش ها و افزایش-های معناداری در فعالیت عضلات منتخب بعد از پروتکل خستگی دوچرخه سواری در مراحل مختلف دویدن داشت. مرکز فشار در فازهای تماس پاشنه به زمین و میانی استانس بعد از خستگی دوچرخه سواری به سمت داخل سوق پیدا کرده بود. تغییرات ایجاد شده بعد از خستگی دوچرخه سواری می تواند باعث ایجاد آسیب و عدم ثبات در مفاصل زانو و مچ پا شود.